- Λεόντιος ο Βυζάντιος
- (Κωνσταντινούπολη 480; – 540; μ.Χ.). Θεολόγος. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τη ζωή του, εκτός από τη δική του μαρτυρία ότι κατά τη νεότητά του δέχτηκε ευμενώς το κήρυγμα των νεστοριανών, αλλά απομακρύνθηκε γρήγορα από αυτούς και κατέφυγε στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Θεωρείται από τους εγκυρότερους αιρεσιολόγους και συνέβαλε στη διαμόρφωση της βυζαντινής θεολογίας. Είναι συγγραφέας του σημαντικού έργου Κατά Νεστοριανών και Ευτυχιανών (τρία βιβλία) και δύο άλλων: Επίλυσις συλλογισμών Σεβήρου και Τριάκοντα κεφάλαια κατά Σεβήρου. Ενδιαφέρον επίσης για τη φιλολογική κριτική είναι το βιβλίο του Προς τους προσφέροντας ημίν τινά των Απολλιναρίου ψευδώς επιγεγραμμένα εις όνομα των Αγίων Πατέρων. Στα έργα του ασχολείται κυρίως με το χριστολογικό πρόβλημα και αντιτίθεται στις αιρετικές δοξασίες. Διευκρινίζει διάφορους όρους, κυρίως τις έννοιες «φύσις» και «υπόστασις» και χρησιμοποιεί τον νεοπλατωνικό όρο «ενυπόστατος», τονίζοντας ότι δύο φύσεις είναι δυνατόν να διαμορφώσουν μία υπόσταση.
Dictionary of Greek. 2013.